Κήλη του Αθλητή

Η κήλη του αθλητή ή σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών ή αθλητική ηβαλγία είναι μια επώδυνη κατάσταση των μαλακών μορίων της βουβωνικής περιοχής. Εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα με έντονη αθλητική δραστηριότητα και παρατηρείται κυρίως σε αθλήματα που απαιτούν ξαφνικές αλλαγές κατεύθυνσης ή έντονες κινήσεις περιστροφής.

Δεν πρόκειται για κλασική βουβωνοκήλη, αν και η κήλη του αθλητή μπορεί να οδηγήσει σε βουβωνοκήλη. Η κήλη του αθλητή περιλαμβάνει ρήξη ή έντονη διάταση οποιουδήποτε μαλακού ιστού (μυς, τένοντας, σύνδεσμος,  νεύρο) στην κάτω κοιλιακή χώρα ή στη βουβωνική χώρα. Συνήθως τραυματίζονται οι ορθοί κοιλιακοί ή/και οι λοξοί ή/και οι προσαγωγοί μύες, και ιδιαίτερα οι σύνδεσμοι (τένοντες) με τους οποίους προσκολλώνται οι μύες αυτοί στο ηβικό οστό.

Επειδή εμπλέκονται διάφοροι τύποι ιστών και δεν υπάρχει κλασική κήλη, η ιατρική κοινότητα τείνει να προτιμά τον όρο “αθλητική ηβαλγία” (athletic pubalgia), ενώ ο γενικός πληθυσμός προτιμά τον όρο  “κήλη του αθλητή”.

Αίτια και Παράγοντες Κινδύνου

Η κήλη του αθλητή εμφανίζεται ιδιαίτερα συχνά σε αθλητές οποιουδήποτε φύλου, κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων που περιλαμβάνουν ξαφνικές αλλαγές κατεύθυνσης ή έντονη περιστροφή. Παρατηρείται κυρίως σε απαιτητικά αθλήματα όπως χόκεϊ επί πάγου, πάλη, ποδόσφαιρο και μπάσκετ.

Συμπτώματα

Κατά την κήλη του αθλητή εμφανίζεται έντονος πόνος στην περιοχή της βουβωνικής χώρας κατά τη στιγμή του τραυματισμού. Το άλγος συνήθως βελτιώνεται με ξεκούραση, αλλά επανέρχεται όταν ο ασθενής επαναλαμβάνει την αθλητική δραστηριότητα. Η κήλη του αθλητή δεν προκαλεί ορατή διόγκωση στη βουβωνική χώρα, όπως συμβαίνει με τη βουβωνοκήλη. Με την πάροδο του χρόνου όμως, μπορεί να οδηγήσει σε βουβωνοκήλη και τότε να γίνει ορατή κάποια διόγκωση. Χωρίς θεραπεία, αυτός ο τραυματισμός μπορεί να οδηγήσει σε χρόνιο, ανασταλτικό πόνο που εμποδίζει τον ασθενή να συνεχίσει τις αθλητικές του δραστηριότητες.

Διάγνωση

Στην πρώτη φάση της διάγνωσης ο χειρουργός κάνει λεπτομερή κλινική εξέταση προσπαθώντας να αναπαράγει την αναφερόμενη επώδυνη συμπτωματολογία. Σε όλες τις περιπτώσεις απαιτείται η διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας και ίσως περαιτέρω εξετάσεων για τα οστά προς αποκλεισμό άλλων τραυματικών καταστάσεων της περιοχής.

Θεραπεία

Υπάρχουν λίγες θεραπείες που έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές για την κήλη του αθλητή εκτός από τη χειρουργική επέμβαση. Η αρχική προσέγγιση είναι πάντα συντηρητική με στόχο την εξάλειψη των συμπτωμάτων. Περιλαμβάνει:

• ανάπαυση για 2-3 εβδομάδες
• τοπική χρήση πάγου για τη μείωση του οιδήματος
• μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα ή ακόμη και τοπική έγχυση κορτιζόνης (σε έντονη/παρατεταμένη συμπτωματολογία)
• φυσικοθεραπεία μετά την 3^η εβδομάδα της ανάπαυσης, για 4-6 εβδομάδες, ώστε να γίνει ενδυνάμωση του πυελικού και κοιλιακού μυϊκού συστήματος.

Αυτά τα μέτρα οδηγούν συνήθως στην εξαφάνιση των συμπτωμάτων και επιτρέπουν την επαναφορά του αθλητή στις πρότερες δραστηριότητές του.

Εάν  η συντηρητική θεραπεία δεν έχει αποτέλεσμα τότε η χειρουργική επέμβαση είναι μονόδρομος, με ποσοστό επιτυχίας περισσότερο από 90%. Η αποκατάσταση μετά την επέμβαση διαρκεί συνήθως 6-12 εβδομάδες. Ένα πολύ μικρό ποσοστό υποτροπιάζει και χρειάζεται νέα χειρουργική αποκατάσταση, ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις το άλγος στον έσω μηρό συνεχίζεται και απαιτείται διατομή του τένοντα πρόσφυσης των προσαγωγών στο ηβικό οστό, με αποτέλεσμα την άρση της τάσης και την απελευθέρωση των κινήσεων.

Ως προς τη χειρουργική τεχνική, η αλματώδης εξέλιξη στο χώρο της επιστήμης και της τεχνολογίας, τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής, μίας νέας προσέγγισης, η οποία έχει αντικαταστήσει την κλασική ανοικτή επέμβαση. Πρόκειται για τη λαπαροσκοπική και την απόλυτη μετεξέλιξη αυτής, τη ρομποτική χειρουργική, η οποία προσφέρει απόλυτη ακρίβεια στην αναγνώριση της βλάβης, ενώ αποτελεί μία αναίμακτη και ασφαλή διαδικασία, πιο φιλική στον οργανισμό του ασθενούς. Με την ελάχιστα επεμβατική μέθοδο (λαπαροσκοπική, ρομποτική) τα ειδικά εργαλεία για την αποκατάσταση της βλάβης εισέρχονται μέσω τριών μικροσκοπικών τομών. Το λαπαροσκόπιο (ένα εκ των ειδικών εργαλείων) φέρει κάμερα, η οποία συνδέεται με οθόνη τρισδιάστατης (3D) όρασης και υψηλής ευκρίνειας (HD). Ο χειρουργός επισκοπεί την περιοχή ενδιαφέροντος σε μεγέθυνση ενώ ταυτόχρονα χειρίζεται τα κατάλληλα μικροεργαλεία, γεγονός που του επιτρέπει να εκτελεί την επέμβαση με ευκολία και απόλυτο έλεγχο. Συνήθως εφαρμόζεται πλέγμα για τη σταθεροποίηση του μυϊκού τοιχώματος και τη μείωση της πιθανότητας υποτροπής.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής μεθόδου;

Η λαπαροσκοπική μέθοδος διαθέτει αρκετά πλεονεκτήματα σε σχέση με την κλασική ανοικτή, στα οποία περιλαμβάνονται:

• Ελαχιστοποίηση του εσωτερικού χειρουργικού τραύματος και κατ’ επέκταση της δημιουργίας μετεγχειρητικών συμφύσεων.
• Ελαχιστοποίηση της απώλειας αίματος.
• Ελαχιστοποίηση του μετεγχειρητικού πόνου.
• Πολύ μικρές τομές και άριστο αισθητικό αποτέλεσμα, αφού ελαχιστοποιούνται οι ουλές μετά την επέμβαση.
• Εξάλειψη, σχεδόν, των μετεγχειρητικών επιπλοκών που σχετίζονται με το χειρουργικό τραύμα όπως διαπύηση, διάσπαση, κήλη, χρόνιο άλγος κ.λπ.
• Λιγότερες αναπνευστικές και καρδιαγγειακές επιπλοκές.
• Ταχύτερη έξοδος από το νοσοκομείο
• Ταχύτερη ανάρρωση και επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της ρομποτικής μεθόδου;

Ισχύει ακριβώς ό,τι αναφέρθηκε ανωτέρω για τη λαπαροσκοπική χειρουργική, αλλά επιπλέον η ρομποτική προσέγγιση προσφέρει κι άλλα σημαντικότατα πλεονεκτήματα όπως:

• Απόλυτη εφαρμογή της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής
• Κατάργηση των περιορισμών της λαπαροσκοπικής τεχνικής (δισδιάστατη και ασταθής εικόνα, απώλεια αίσθησης και βαθμών ελευθερίας στην κίνηση, εργονομικά προβλήματα για τη χειρουργική ομάδα)
• Αληθής τρισδιάστατη (3D) εικόνα, υψηλής ευκρίνειας και σε πολύ μεγάλη μεγέθυνση
• Σταθερό χειρουργικό πεδίο και απεικόνιση, που επιτρέπουν τη διενέργεια πολύωρων επεμβάσεων
• Υψηλή εργονομία και καθιστή θέση, που μειώνουν την κόπωση του χειρουργού, ώστε αυτός να μπορεί απερίσπαστα να χειρουργεί επί πολλές ώρες
• Εκτέλεση όλων των κινήσεων που κάνει το ανθρώπινο χέρι, από τους αρθρωτούς βραχίονες του ρομπότ, και στα τρία επίπεδα του χώρου, με απόλυτη ακρίβεια και σταθερότητα, γεγονός που επιτρέπει την πραγματοποίηση δύσκολων περιστατικών
• Συνδυασμό με ειδικές απεικονιστικές τεχνικές (π.χ. 3D image reconstruction for image-guided surgery, ICG fluorescence), οι οποίες προσφέρουν ανυπέρβλητη δυνατότητα στο χειρουργό να σχεδιάσει και να εκτελέσει πολύ απαιτητικές επεμβάσεις.

Η άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος θα σας επιτρέψει τη γρήγορη επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες. Ο Δρ. Αθανασόπουλος και η ομάδα του διαθέτοντας εκπαίδευση και εμπειρία από μεγάλα κέντρα του εξωτερικού, εφαρμόζει και τις τρεις τεχνικές (ανοικτή, λαπαροσκοπική, ρομποτική) χρησιμοποιώντας τεχνολογία τελευταίας γενιάς (λαπαροσκοπικά συστήματα Stryker και Olympus με εργαλεία που έχουν διάμετρο ≤5mm και οθόνες 4Κ υψηλής ευκρίνειας, καθώς και τα ρομποτικά συστήματα da Vinci Xi και Si HD).